دلم تاول زده

می گويد تولدت شده چرا نمی نويسی پيرمرد ؟

می گوید چرا نه اینجا و نه جاهای دیگری که همیشه مینوشتی دیگر نمی نویسی ؟

راستش من هم نگران هستم من هم می ترسم . می ترسم از اینکه نوشتن یادم برود برود و ديگر بر نگردد .

ولی آدم ها اذیتم می کنند ...

ناراحتم می کنند حرف های شان .

کسی به فکر دل  ته دیگ  نیست که می شکند و زود  نه میگیرد .

می شکند و  خورده هایش را یکی نیست جمع کند از این گوشه کنار ها .

 من نمی نویسم و هر روز روزنامه  و سایت و وبلاگهای همینجوری را می خوانم و زده ام به رگ بی خیالی و اصلا از فرط بیکاری و بی عاری شده ام طرفدار تیم منچستر و می خواهم ببینم آخر با این چلسی چه می کند ؟

دلم تاول زده و من نشسته ام تا یکی از دلم در آورد تمام حرف هایی که شنیدم توی این شب های بارانی و نشنیده گرفتم .

حالا تو این گیر و دار منچستر هم که برنده باشد باز دلم راضی نمی شود و باز سرم درد میگیرد و دندانم که دردش با من این سالها ماجور شده باز هم درد میگیرد

دیگر خواندن و دیدن هیچ چیز لطف ندارد  ...

آدم ها اذیتم می کنند . خیلی زیاد ...