وبلاگ جالبی داری به من هم سر بزن

تعریف از خود نباشه بدون هیچگونه محدودیتی به تعدادی جوان خجسته دل و دائم آن لاین  (الزاما" خانم و ترجیحا" مجرد) جهت copy/paste نمودن متن زیر در کامنتدانی ِ ملت نیازمندیم :




سلام.... جالب بود !
پیتی کو پیتی کو پیتی کو !!
بیا عزیزم برات اسب فرستادم بدون نیاز به بنزین و کارت سوخت و بدون خرابی راحت راحت بیا به وبلاگ من سر بزن راستی یادم رفت بگم اسبی رو که فرستادم نجیبه زود میرسونتت به وبلاگم  فقط عزیزم دیر نکنی که من خیلی حساسم و  نگرانت میشم


بازم یادم رفت بگم آذوقه سفر تم گذاشتم که تو راه سر گرم باشی بدو بیا


{گل} {گل} {گل} {بوس} {بوس} {گل}


{بوس} {گل} {بوس} {بوس} {گل} {گل}{بوس}


.....
 
ضمنا با حقوق مکفی و بیمه بدنه و این حرفها !
 
پی نوشت :
کامنتهای رو اعصاب ملت

مهر و تسبیح رسید

تعریف از خود نباشه امروز تو یه مرکز خرید بودم دیدم یه مغازه اش خالیه دقیقا طبقه دوم ، و نبش بود جاش خدا بود



با خودم فکر کردم يکی بره اونجا تسبيح و دعا و مهر و از این برچسب دعاها با عطرهای شابدوالعظیمی بفروشه توش !


یهو دیدی مد شد کارش گرفت ...

به این خوبی

تعریف از خود نباشه ولی امروز داشتم عکس می انداختم یکی اومد رد بشه گفتم ببخشید یا بروید اونور یا تند رد بشید میخوام عکس بندازم طرف همینجور نگام کرد و گفت خب از من عکس بگیر!من به این خوبی!

نگاش کردم بله ایرانی بود ! و من موندم اینهمه اعتماد به نفس و باحالی رو ما ایرانی ها از کجا آوردیم ؟

230

تعریف از خود نباشه اما این جا که من دارم جون می کنم تا خوابم ببره وهی در این لب تاپو باز می کنم و می بندم ازپنجره و خلاصه لای چند ساختمان قد بلند یک تکه اش تنها پیداست آسمانی که دو تا ستاره داردو بی ابر است و حتما اون بیرون بیرونا سرد سرد که من تنها غبارش را می بینم که محو می کند نور چراغ های نیمه شب را .


قبل این درگیری با خود برای خواب - که ثمری نداشت -« از طرف او » آلبا را می خواندم . همین جوری که هول و ولا ورم داشته بود و تند تند می خوندم که ببینم بالاخره الئونورا خودش را می کشد یا نه بعد یاد صدای کسی افتادم که امروز تن صدایش جور دیگری بود ، جور دیگری که به من فهماند این حقیقت را که برای دوست داشتن آدم ها تنها شنیدن صدای شان هم کافیست ...
حالا نشستم همین جا که آسمانش تنها دو ستاره دارد وتاریکی هوا هم دیگر عجیب نیست و دیگر افکار پریشانم را پرو بال نمی دهد حتی .
تنها آرامش عجیبی دارد . همین .

تشنه فرانسوی

تعریف از خود نباشه ولی دیروز جلو سینما یه خانمه اومد با یه بسته قرص شروع کرد فرانسوی صحبت کردن کفم برید گفتم ای ول فقط توایران نیست از این گداها داره و این شیوه در خارج از کشور هم هست ! خلاصه کلی حال کردم اومدم بهش پول بدم بخاطر زنده کردن خاطره گداهای ایران که یکهوطرف تا پول رو دید  شاکی شد گفتم چرا؟ به انگلیسی گفت آب دارید میخوام قرص بخورم !
 وای از خجالت مردم ها کلی ضایع شدم!

غربت

تعریف از خود نباشه اما این روزها دلم خبر می دهد از حادثه رفتن کسی که سخت جاش در دلم محکم بود اما رفت و به سخت ترین شکل ممکنش هم رفت کاریش نمی شد کرد دیگه ، گاهی باید بروی بی آنکه اصلا بدانی چرا ولی باید بروی



حالا من ماندم و اون همه خاطرات و حرفها و کارهای کرده و نکرده


دست خودم نیست خوب دلم برایت تنگ می شود ....


اما مطمئنم يه روزيم ميشه که چشمامو که باز ميکنم ، چشمای تو رو رو به روشون ميبينم !


بهش ايمان دارم

من چقدر خوشبختم

تعریف از خود نباشه ولی من یعنی الان باید احساس خوشبختی کنم دیگه چون همه چی آرومه و من دقیقا همونی هستم که خیلی ها میخواهند دیگه ؟
مثلا يه کلوپ فيلمم که البته دوبله همزمانم ميکنه...
برای بعضيا هم يه تلفن عمومي که البته سکه نميخوره و مجانیه...
برای بعضيا هم روزی چهار خط نوشته ام روی اینجا و فیس بوک...
من ديگه از اين زندگی چی ميخوام!

لنگیدن

تعریف از خود نباشه ولی خوب شما که غریبه نیستید بعضی وقتا، یه جاهای کارم می لنگه شایدم دقیقترش همیشه و اصلا اگه بخوام واضحترشو بگم این زندگی زندگی که میگن همینه دیگه
همیشه یه جای کارش میلنگه لا اقل در مورد من همه جای کار می لنگه همیشه اگه نلنگه هم بارها گفتم که نگرانم که وای چرا یه جای کار نمی لنگه چی شده مگه ؟

معجزه پلیکان

تعریف از خود نباشه بی خیال ارتش سایبری شدم و دوباره نوشتن را از سر گرفته ام  جدی جدی !
مهم نیست برای چی و برای کی برای تو یا هر کس دیگری . مهم این است که تاب نیاری و بنویسی بازم مهم نیست رو کاغذ باشه یا تو وبلاگ ، فقط باید نوشت 
 باید هرجای سفیدی رو که آدم پیدا میکنه بنویسه و سیاهش کنه !
یه جایی خوندم که الکساندرا گفته : همهء حرف های دنیا را گفته اند دیگر هیچ کس همینگوی نمی شود ! دیگر حرف حسابی نمانده .
اما من با همه احترامی که به الکساندرا قائلم باید بگویم که نه بابا اینجوریا هم نیست تا وقتی میشه تو بلاگ ودفترچه یادداشت وکاغذ پاره و هر کوفت و زهرمار سفید دیگه ای که دم دست آدمه نوشت ، پس باید نوشت
 از هر دری حالا هر نوشته ای که حتما نباید « وداع با اسلحه » باشد ؟ میشه همین چرت و پرتهای «ته دیگ » هم باشد دیگر نوشته، نوشته است !
بازم روم به دیوار تعریف از خود نباشه دارم یه مجموعه داستانمینویسم فعلا داستان اول تمام شده اسمش هست : ایستگاه نایمخن
چند وقت پیش اتفاقا دکترم هم حرف الکساندرا را تکرار می کرد که کمی حرف بزن بجای اینکه بنویسی ! ولی من همچنان به نوشتن اعتقاد دارم و معجزه خودکار بیک یا خود نویس پلیکان !
از اینایی که توش دو تا جوهر جا میگیره یکی اینوری و دومی هم برای روز مبادا و از اونوری !
حالا اس ام اس و تلفن و ایمیل و همه اینارو اصلا بی خیال برای خودم که میتونم بنویسم ؟
گذرت اگر خورد به این حوالی که نمی خورد اینو یادت نره که یک جایی هست که مال خود آدم ا ست و هیچ کس حتا تو هم نمیتونی جلویش را بگیری ...

در جستجوی ارتش سایبری

تعریف از خود نباشه ولی چقدرخو آدم بشینه وبلاگ بنویسه، توییت کنه، گودر بخونه، فیلم ببینه، کتاب بخونه، چت کنه، فرندفید بره ؛ وبلاگ بخونه ، فیس بوک بره ....
من دلم هیچکدوم رو نمیخواد تو رو میخوام خب.

پی نوشت :

این تو همچنان همون ارتش سایبری است ها گفته باشم ...

خاکستر

تعریف از خود نباشه ولی پارسال همین موقع من داشتم برای یکی فیلم ویکی کریستینا بارسلونا رو تعریف میکردم و اسکایپ و دل و قلوه و اینا !
الان ولی فقط داره برف میاد !
خلاصه اینکه بیا این آتشی که در من روشن کردی رو خاموش کن و برو و بگذار من با خاکسترش زندگی کنم.

به یک هکر موفق نیازمندیم

بعضی موقع ها از نوشتن هم خسته میشی
پس این ارتش سایبری کدوم گوریه؟

شوت

بهش میگم به نظرت بیست دو بهمن چطور بود ؟ میگه چی ؟ میگم راهپیمایی بابا دیگه ؟
میگه راهپیمایی چی ؟
هیچی دیگه خشکم زد و فقط نگاش کردم و گفتم راستی اصل حالت چطوره؟

تعجب

بعضی چیزا هم فقط در حد آرزوش قشنگه ...

مخفیانه

روم به دیوار ولی دلم یه مسافرت یواشکی هم میخواد !

ولنتاین

تعریف از خود نباشه  ولی یه نفر هم نیومد بگه تو این ولنتاینی خرت به چنده ؟

دنیای مجازی

جدا چقدر فاز می داد که به همین  راحتی که از دنیای مجازی میریم بیرون و ساین اوت می کنیم می شد که بهمین راحتی از دنیای واقعی هم بریم ..

یه وقتایی

یه وقتایی هست که نمی دونی چه مرگته فقط میدونی حالت بده ، خیلی بد

امروز بیست دو بهمن بود

امروز روز عجیبی بود !
از صبحش مدام تو استودیو تلویزیون بودم و اخبارها را از ایران می گرفتم و ترجمه می کردم و می دادم برای پخش .
امروز روز شلوغی بود اونقدر که وقت حتا خوردن یک لیوان چای را هم بی دغدغه نداشتیم اما من تمام لحظه هاش فکر می کردم ، و خاطرات همه این سالها را با خودم مرور می کردم ...
خاطرات آن سالهایی که از مدسه می بردنمان راهپیمایی بیست و دو بهمن ....
خاطرات آن سالهایی که خودم مشتاقانه می رفتم راهپیمایی
خاطرات آن سالی که صدام اعلام کرده بود تهران را موشبکباران می کند و مردم زیر ترس و دلهره به راهپیمایی آمده بودند
خاطرات می آمدند و می رفتند و همش احساس میکردم که می لنگد یک جای زندگی هامان و هی می گشتم خاطرات دور و نزدیک را ....
و همه اش با خودم می گفتم شاید جایی ، لحظه ای ، کسی چیزی گفته باشد که سایه اش مانند پتکی مانده بالا سرم .
واقعا این چه سری است که بعد از تمام خنده ها و خوشی ها ، غمی می نشاند به دل مان و انگار خنده بر من و همه هم نسل هایم حرام است .
خنده هیچ ، انگار زندگی بر ما حرام است .
هی دنیا ! تو بگو ! ما تاوان کدام گناه را پس دادیم این همه سال ؟

خط و نشون

سه شنبه 20 بهمن 1388

نهم فوریه 2010

ساعت یک و نیم بامداد

تمام شد دیگه !

بودنی که نبود

سال پیش درست همین روزها.
 همین روزهای سرد و ابری براش نوشتم که این چه وضعیت خنده داریه که تو پروفایل نوشتی ؟
دختری داشت در سرزمین مجسمه ها ....
بعد همین جور بود و بود و بود تا رسیدیم به جایی که آن‌قدر گرم شد و همه چیز انگار روبه راه شد و هیچ ابری در آسمان نبود و شد نوروز !
حالا دیگر عطر یاس‌های امین الدوله و صدای جیغ و داد بچه‌هایی که تمام زمستان را خواب بوده‌اند تمام میدان سیا نا را پر کرده بود .
حالا دیگر ما در کوچه پس کوچه‌های قدیمی این شهر پرسه می‌زدیم و فکر می‌کردیم به حس‌هایی که خیلی داشتند پر رنگ و پر رنگ تر می شدند
حالا یکسال گذشته
هنوز کتاب "جورابهای صابر" را امضا شده نگه داشته ام
حالا دیگر یکسال است که به بی‌تفاوتی بی‌رحمانه‌ای که همه بودنش را فرا گرفته عادت کرده ام .
به اشتیاقی که در میان نبود.
به عادت‌هایی که عادت کرده بودم
به اینکه آره بهترین نام برای من همان "رضا همراز " بوده است و بس !

بهانه های بی بهانه

مدتی است آن دلم را گم کرده ام .
و وقتی آن نباشد زندگی ات بوی ناخوش نا می گیرد و و مجبوری اونوقت هی غر بزنی و به زمین و زمان ایراد بگیری .
اینقدر غر می زنی و زجه موره میکنی و گریه و گریه تا که یک آن به خودت می آیی که ای وای شده ای نقال و نوحه خوان ِ نُسخ منسوخ ِ خواستن. راوی اشک و اسف. می بینی در انبانت تنها نام و نشان ناله مانده است و سودا و اظطراب. آشوب و بردباری و یاس...
حالا دیگر دنبال آن دل هم نیستی و فقط اشک است و آه که کار دلت را راه می اندازد و در همین بین باران بهار هم که ببارد؛ خیسی و سرماش، به جانت می نشیند.
اینجاست که دیگر از هر ناچیزی دلت نمی گیرد و فقط و فقط دنبال بی چیز هستی اینجاست که باد دمادم است که می وزد ازهر سوی این کومه بی حفاظ ؛ این روزن بی تجیر... این عطش، این تشنگی، دیگر خود استسقاست . باران بسیار میخواهد و بازوان گشاده و دل آیینه و تمام می خواهد...
اشک ،شور است گیرم دریا هم که شده باشد ،تشنگی نمی نشاند. نه! نمی نشاند. شادی بیاور. تبسم و لبخند و ترانه بیاور اگر که می آیی.
دلشوره و دستمال ِ گریستن و نگرانی بهانه بیاور. بهانه بیاور. بهانه های بی بهانه ....

خلسه کوتاه کوتاه

وقتی صبح ها از خواب پا میشم واقعا مثل آدمهایی که خودشونو گم کردن هستم
باید یه مدتی بگذره تا خودمو پیدا کنم و اینو خیلی دوست دارم
وقتی صبح ها از خواب پا میشم عاشق آن ثانیه‌های کوتاهم که تازه از خواب بیدار می‌شی و هنوز انگار مست خواب شبانه‌ای
چه کیفی میده که شبش خواب خوبی دیده باشی یا مزه‌ی دیداری هنوز زیر لبت طعمش جا مونده
وقتی صبح ها از خواب پا میشم عاشق آن لحظه‌هایی هستم که هنوز یادت نیامده دیشب از گریه خوابیده‌ای یا خستگی خواندن ، شاد بودی که خوابت برد یا غمگین
هنوز یادت نیامده امروز چند شنبه است باید چه کنی، چه قدر باید بدوی
آره ، من عاشق این فراموشی کوتاهم

صبحانه پناهندگی

گودمورنینگ
+ گودمورنینگ
- هاوار یو؟
+ آیم فاین. تنک یو
هاوار یو؟
- آیم فاین تو. تنک یو
+ اون کره مربا رو می‌دی؟
- وای کره  می‌خوای بخوری؟ اگه اضافه وزن داشته باشی ممکنه اقامت ندن ها ؟ میگن ایمیگریشن رو این چیزا حساسه
+ اوپس ! تنک یو

نیلوفر هم رفت عشق و حال

نيلوفر لاري پور را هم امروز بردند اوین !
فقط خدا کنه کلاه استخر و مایویش را هم همراه خودش برده باشه چون خبر رسیده بچه ها تو ملاقات گفتند مایو فروشگاه زندان تموم شده .... مملکته داریم ؟


جهت اطلاع میتوانید اینجا (+) را ببینید

بالاخره باید فهمید

بالاخره باید یک روز فهمید که آدمها قابل تکیه کردن نیستند…
بالاخره باید یاد گرفت زندگی کردن را، بی آنکه دنبال خوشبختی بود
بالاخره باید فهمید که بی هدف بودن شاید خیلی سخت باشد
اما سخت تر از آن ، این است که به تنها هدف زندگی ات رسیده باشی

آمادگی

فکر کنم بشینم چیزایی که ممکنه بعد از مرگم باعث آبرو ریزی بشه رو از تو کامپیوترم پاک کنم..!
 یه کمی هم تمرین میکنم تا بتونم تو جای تنگ هم بخوابم..! سعی میکنم یه وصیت نامه دلگشا! هم بنویسم و بدم یکی بعدا بزاره اینجا ...

خواستگاری

از خودتون بیشتر بگید ! شما قبلا هم ازدواج کرده بودید ؟
- بله من قبلا شوهر یه خانوم دکتری بودم که فقط میرسوندمش مطب..!